Ciągle słyszymy o tym, że dieta odchudzająca powinna być bogata w błonnik. Czym jest ten składnik pokarmowy i w jakich okolicznościach należy zwiększyć jego spożycie?
Trochę teorii
Błonnik to włókno pokarmowe najczęściej pochodzenia roślinnego. Znajdziemy w nim mieszaniny substancji o specyfice polisacharydowej (np. pektyny, śluz, celuloza) oraz niepolisacharydowej (np. lignina). Medycyna i dietetyka dzieli błonnik na dwa rodzaje.
Błonnik rozpuszczalny i nierozpuszczalny
Źródłem błonnika rozpuszczalnego jest przede wszystkim miąższ produktów roślinnych. Błonnik tego typu tworzy w jelitach substancję podobną do galarety. Dzięki temu przestajemy odczuwać głód. Rozpuszczalny błonnik opóźnia opróżnianie się treści żołądkowych. Natomiast błonnik nierozpuszczalny wchłania wodę, lecz się w niej nie rozpuszcza. Poprzez tę właściwość poprawia perystaltykę jelit oraz zmiękcza stolec. Rodzaj ten można odnaleźć w pełnoziarnistych produktach zbożowych. Działanie jego należy przyrównać do miotełki wymiatającej z układu pokarmowego zalegające treści. Idąc dalej – błonnik nierozpuszczalny zapobiega powstawaniu złogów w jelicie grubym.
Usprawnienie pracy przewodu pokarmowego
Dieta wysokobłonnikowa wzmacnia ruch perystaltyczny i umożliwia szybkie pozbycie się z organizmu toksyn i zalegających resztek. Warto wiedzieć, że błonnik przyśpiesza wydalanie tłuszczu wraz ze stolcem. Tym sposobem następuje spowolnienie wchłaniania triglicerydów.
Kolejnym plusem żywienia wysokobłonnikowego jest obniżenie poziomu cholesterolu we krwi. To między innymi pektyny wiążą kwas żółciowy, który zaczyna być lepki. Całość jest wydalana wraz z kałem. Proces ten prowokuje do zwiększonych produkcji kwasów żółciowych z cholesterolu i tym samym zmniejsza się jego stężenie.
Osoby zdrowe mogą przyjmować błonnik z apteki. Przykładem jest Xenna błonnik zawierająca w swym składzie błonnik nierozpuszczalny. Oczyszczenie organizmu ze złogów i toksyn to podstawa prawidłowej pracy układu pokarmowego.
Źródło: www.xenna.pl